(Iruñea, 1974)

Bost urterekin margoketa-sari bat irabazi nuen. Nik margotzen nuen bezala, ezinezkoa iruditzen zitzaidan hura, eta irakasleari galdetu nion: “zozketa egin dugu eta zuri egokitu zaizu”. Sei urterekin neska bat gustatu zitzaidan patioan, eta anaia nagusiari kontatu behar niola sentitu nuen. Isekak bizirik dirau gaur egun ere.

Marrazketarako eta erromantzerako dohainik ez eta konturatu nintzen hobe zela istorioak asmatzea norberarenak bizitzea baino.

Urte hartan bertan idatzi nuen lehen kontakizuna, eskolako aldizkarian; ezer irabazteko oso motela zen eta lehiatzeko tranpa guztiak egiten zituen atleta kenyar bati buruzkoa. Antza denez, gustukoa izan zen hura, eta aste askoan idatzi nituen mutil hari buruzko kontakizunak. Antzerki klaseetan izena eman nuen, beste bizitza batzuk bizitzen jarraitzeko. Nire lehen irakasleetako batek esan zidan: “Pertsona zaurgarriei gertatzen zaizkie gauzak”.

Harrezkero hemen jarraitzen dut, istorioak asmatzen, egunen batean patioko neskari zerbait esatera ausartzen naizen edo benetako sariren bat irabazten dudan arte. Edo zozketaz.